Als jong kind werd ik al geconfronteerd met pijn. De pijn kwam toen ik als baby en peuter 24 uur per dag, vanwege een aangeboren heupdysplasie, in een spreidbroek moest leven. Dit kan ik mij niet meer herinneren, echter, sinds ik veel lichaam bewuster in het leven sta en gestart ben met rebalancing sessies, ben ik gaan ervaren dat mijn lichaam de pijn wel degelijk herinnert.
In mijn puberteit kwam ze weer terug, Pijn. Ze kwam regelmatig weer langs en ik heb haar nooit echt verwelkomt of haar écht willen zien. Het liefst negeerde ik haar. Dit heeft heel veel jaren geduurd. Ik heb jaren met haar geleefd zonder haar te willen ontmoeten en te willen luisteren naar wat zij mij te vertellen had.
Het was niet dat ik haar negeerde. Nee, ze was er wel degelijk. Soms zelfs zo prominent aanwezig in mijn leven dat zij heel veel bepaalde. Pijn maakte dat ik, vlak nadat ik was afgestudeerd, moest stoppen met mijn werk als verpleegkundige.
Zij was zo aanwezig in mijn leven, dat ik niet meer goed kon functioneren in mijn werk. Sterker nog, Pijn was zo dominant aanwezig dat ze mij behoorlijk in beslag nam. Ik werd door haar overgenomen. Alles in mijn leven stond in teken van haar. Het werk dat ik ging uitvoeren, het aantal uren dat ik werkte, maar ook de zorg voor mijn kinderen. Ik heb mijn kinderen toen ze jong waren niet kunnen tillen omdat zij zo vaak aanwezig was. O, wat ben ik boos op haar geweest, ik wilde van haar af. Ze heeft mij zoveel energie gekost.
Ik heb jarenlang fanatiek getraind, gesport en mijn leven op allerlei manieren aangepast om van Pijn af te komen. Zo ging ik rond mijn 45e, als de zoveelste stap, naar een Mensendieck therapeut met de hoop dat zíj mij van Pijn kon verlossen.
De therapeut zei na een aantal keren “Nynke je doet alle houdingen goed, ik kan je op dat vlak niets meer leren”. Vervolgens vroeg ze mij of ik wel eens had gedacht aan psychosomatische pijn. Die kwam keihard binnen…. Ja, ik had daar zeker wel eens aan gedacht, maar dat tegelijkertijd ook weer heel snel weggestopt. Haar directe vraag was voor mij heel lastig om te horen. Het gaf me het gevoel alsof ik zelf verantwoordelijk was en de pijn uitnodigde om bij mij te komen.
Ik heb enorm gehuild. Het was heel erg confronterend en tegelijkertijd kon ik voelen dat het ‘waar' was.
En toen kwam Rebalancing op mijn pad. Allereerst ben ik een winterworkshop gaan volgen, dit is een 3-daagse waarbij er aandacht is voor meditatie, zelfonderzoek en aanraking. De lichaamsgerichte benadering was voor mij nieuw en tegelijkertijd zo fijn, het voelde als landen en als eindelijk thuiskomen.
Hier kon ik voor de eerste keer ervaren dat, naast mijn brein, mijn lichaam ook nog veel herinneringen heeft aan de pijn die ik in mijn jonge jaren heb gehad. Het was zeer intens om hierbij aanwezig te zijn en via aanraking echt contact te kunnen maken met mijn lichaam en de geleden pijn. Het was emotioneel en het voelde als opruimen. Ik heb ervaren dat aandacht voor wat er aanwezig is een helende werking heeft.
Door sessies te volgen bij een Rebalancer en door de opleiding tot Rebalancer te volgen heb ik geleerd om in contact te komen met Pijn. Als ze nu weer bij mij langskomt dan begroet ik haar nog steeds niet van harte, maar ik negeer haar ook niet meer. Ik kan contact met haar maken en door haar aanwezigheid echt te voelen kan ik ook zien wat ze mij te vertellen heeft. Vaak komt ze bijvoorbeeld langs als ik veel op mijn bordje heb liggen, of als ik emotioneel enorm geraakt ben. Of als ik, zonder dat ik het doorheb, over mijn grenzen ga. Ik ga dan te lang door en kan ogenschijnlijk alles “aan”. Ondertussen is ze daar weer, vaak in mijn onderrug. Inmiddels zie ik haar en weet ik waarom ze er is. Inmiddels kan ik naar mijzelf kijken en realiseer ik mij wat ik op dat moment nodig heb.
Hoe is dit voor jou? Neemt pijn een prominente rol in jouw leven in? Heb jij een plek in je lijf die je voelt als je onder druk staat? Is er nog sprake van een gevulde rugzak vanuit het verleden? Hoe draag jij die en ben je nieuwsgierig hoe het is om hiernaar te kijken en naar wat het je kan opleveren? Zou jij contact willen maken met jouw pijn en voelen wat dit jou te vertellen heeft? Wil jij ontdekken wat jíj nodig hebt?
Herken je je in het bovenstaande? Wacht dan niet langer en neem contact op. Ik ga graag met jou onderzoeken hoe dit voor jou is.